เริ่มทริปแบบตื่นเต้นเบอร์แรง! วันนี้เราไม่ได้มาคาเฟ่หรือทะเล แต่ปักหมุดที่ อุทยานแห่งชาติกุยบุรี ประจวบคีรีขันธ์ เพื่อตามรอยช้างป่าและกระทิงแบบ One Day Trip ขอบอกเลยว่าทริปนี้มัน "จึ้ง" ตั้งแต่ยังไม่เริ่ม!
พอไปถึงที่ทำการอุทยานในช่วงเช้าตรู่เพื่อติดต่อเรื่องรถส่องสัตว์ สิ่งที่ว้าวเลยคืออากาศโคตรดี! เย็นสบาย และได้กลิ่นดิน กลิ่นป่าแบบคลีน ๆ เจ้าหน้าที่มาบรีฟกฎสั้น ๆ ซึ่งใจความสำคัญคือ "ต้องเป็นผู้มาเยือนที่ดีและเคารพเจ้าของบ้าน" เท่านั้นแหละ ก็ได้เวลาขึ้นรถกระบะเปิดโล่งคู่ใจ เข้าสู่เส้นทางส่องสัตว์ป่าอย่างเป็นทางการ
รถเคลื่อนตัวช้า ๆ เข้าไปตามทางดินลูกรังที่ลึกเข้าไปในป่า เสียงเครื่องยนต์คือเบาที่สุดเท่าที่ทำได้ (คือเน้นความเงียบแบบสุด ๆ) เรามีพี่เจ้าหน้าที่ไกด์ผู้รอบรู้ประจำรถ คอยชี้เป้าและเล่าเรื่องป่าตลอดทาง สายตาฉันคือไม่ยอมพลาดแม้แต่วินาทีเดียว เพราะทุ่งหญ้ากับป่าที่นี่มันสวยแบบภาพวาดจริง ๆ
ไม่นานนักก็เริ่มวอร์มอัพด้วยการส่อง นกแก๊ก! พี่เจ้าหน้าที่ชี้ขึ้นไปบนยอดไม้ เห็นชัดเลยว่าเขาบินโฉบไปมาหากินกันอย่างอิสระ ตัวไม่ใหญ่มากแต่เสียงร้องก้องกังวานของเขานี่แหละคือสัญญาณต้อนรับเข้าสู่ป่ากุยบุรีของจริง! คือแค่เห็นสัตว์ป่าตัวเล็ก ๆ ก็รู้เลยว่าป่านี้มัน "อุดมสมบูรณ์" เบอร์ไหน
ช่วงบ่ายแก่ ๆ นี่แหละคือ Golden Hour ของทริป เพราะเป็นช่วงที่สัตว์ใหญ่จะออกมาเดินเล่นหาอาหารและเข้าแหล่งน้ำ เราไปจอดรอแบบเงียบ ๆ ที่ทุ่งหญ้าจุดประจำของพวกเขา ความตื่นเต้นคือพุ่งปรอทแตกมาก... จนกระทั่งสายตาไปปะทะเข้ากับฝูงสัตว์ขนาดใหญ่ที่กำลังเคลื่อนไหวอยู่ปลายทุ่ง!
ฝูงกระทิงและวัวแดง! พวกเขาทะยอยเดินออกมาจากป่าแบบโคตรสง่างาม ดูแข็งแรงและดุดันมาก ๆ เราได้แต่เฝ้ามองจากระยะไกลผ่านกล้องและกล้องส่องทางไกล การได้เห็นทั้งกระทิงและวัวแดงมายืนรวมกันแบบนี้ในธรรมชาติแท้ ๆ มันเป็นภาพที่ ทรงพลัง จนต้องยกให้เป็นความทรงจำที่ตราตรึง พอพวกเขาเดินลับเข้าป่าไป เสียงถอนหายใจด้วยความประทับใจก็ดังพร้อมกันทั้งคันรถ
แต่ไฮไลท์ที่ทำให้ ใจฟู ที่สุดยังไม่จบ...
หลังจากที่นั่งรถต่อไปอีกนิด และเข้าสู่บริเวณ ผาส่องสัตว์ป่า ความตื่นเต้นระลอกใหม่ก็พุ่งขึ้น เมื่อรถมาถึงจุดจอด พี่เจ้าหน้าที่ยกมือให้สัญญาณ แล้วพวกเราก็ ลงจากรถกระบะอย่างระมัดระวัง เพื่อเดินขึ้นไปยังจุดชมวิวที่ถูกจัดเตรียมไว้ ซึ่งเป็นบริเวณที่เราสามารถพูดคุยกันได้ปกติ แต่ต้องระมัดระวังไม่ทำเสียงดังรบกวนสัตว์ป่า
ทันทีที่เราประจำที่ หัวใจฉันเต้นระรัวจนแทบจะทะลุออกมา! พี่เจ้าหน้าที่ชี้ไปยังทุ่งหญ้าเบื้องล่าง และเราก็ได้เห็น ช้างป่าจำนวนหนึ่ง ค่อย ๆ เดินออกมาจากพุ่มไม้เพื่อเข้าสู่บ่อน้ำ เรายืนอยู่บนจุดที่ สูงกว่า และมีระยะห่างที่ ปลอดภัยมาก จากช้างป่า การเฝ้าดูพวกเขาจึงต้องใช้กล้องส่องทางไกลหรือเลนส์ซูมช่วย พวกเขาใช้ชีวิตกันแบบสบาย ๆ และเป็นธรรมชาติอย่างที่สุด การได้เห็นพวกเขาดึงกิ่งไม้เข้าปาก กินน้ำ และทำกิจกรรมประจำวันอย่างช้า ๆ ในพื้นที่ของพวกเขาเอง จากระยะห่างที่เคารพนี้ เป็นประสบการณ์ที่เต็มไปด้วยความเคารพและความปลาบปลื้ม มันไม่ใช่แค่การ "ดู" แต่เป็นการ "เฝ้าดู" ชีวิตที่บริสุทธิ์ของผืนป่าอย่างใกล้ชิดในเชิงจิตวิญญาณ
พวกเราทุกคนอยู่ตรงนั้นด้วยความเงียบสนิทราวกับกลัวว่าเสียงเดียวจะทำลายช่วงเวลาอันมหัศจรรย์นี้ไป ภาพของช้างป่าที่อยู่ในถิ่นที่อยู่ของพวกเขาคือภาพแห่งความทรงจำที่ดีที่สุดของทริปนี้จริง ๆ
เมื่อพระอาทิตย์เริ่มทิ้งตัวลง สัตว์ป่าก็เคลื่อนไหวเข้าสู่ความมืด ถึงเวลาที่เราต้องเดินทางกลับด้วยความเงียบสงบเช่นกัน การได้ใช้เวลาตลอดทั้งวันอยู่กับความไม่แน่นอนของการตามหาสัตว์ป่า ทำให้ฉันเข้าใจอย่างลึกซึ้งว่า ความสุขของการเที่ยวป่าคือการที่เรายอมเป็นส่วนเล็ก ๆ ในโลกของพวกเขา และการได้เห็นพวกเขาอย่างใกล้ชิดในพื้นที่ของเขาจริง ๆ นั้น ช่างเป็นประสบการณ์ที่ ล้ำค่าและโคตรจะประทับใจ ที่อยากให้ทุกคนมา "ตำ" สักครั้งในชีวิต
